قدرت الله شریفی را به حق پدر شعر شیروان لقب داده اند، او که از نوجوانی روحش با شعر درآمیخت و تا واپسین لحظات عمرش لحظه ای از پاسداشت و تقویت این عنصر ادبی خیال انگیز یعنی شعر، از پای نایستاد.
شریفی حق بزرگی بر گردن شعر خطه شمال خراسان دارد. او از جمله شاعرانی است که در عصر پیشا ارتباطات که هنوز سرعت انتقال و انتشار داده سرعت نجومی نگرفته بود، توانست شعرش را از حصار جغرافیای وقت، رهانیده و تا مرکز کشور و محافل ادبی روز پیش ببرد.
شریفی یکی از شریف ترین شاعران شمال خراسان است که هیچگاه شعرش در خدمت زر و زور قرار نگرفت و چنان پاک و دل انگیز ادبیاتش را جلا داد که بعید به نظر می رسد تا سالها بعد چنین نادره گفتاری بتواند در این خطه خودنمایی کند. روحش شاد و یادش قرین صد آفرین
** خلاصه زندگینامه
قدرت الله شریفی متولد ۱۳۱۴ است و درگذشته به ۱۸ دی۱۳۹۴.
شریفی در سن یازده سالگی مشق شعر را آغاز کرد اشعار استاد شریفی از سال ۱۳۳۸ در مطبوعات و بیش از ۳۰ نشریه قدیم و جدید به طور مرتب چاپ شده است.
به استناد تاریخ مطبوعات، در سالهای قبل از انقلاب ، اشعار شریفی در کنار اشعار فریدون مشیری، آزاد، نادر نادرپور و …در مجله های گوناگون و نامدار شعر به چاپ رسیده است.
وی بارها مورد تجلیل مراکز فرهنگی و دانشگاهی و جشنواره ها قرار گرفته است.
شریفی مدت ۳۰ سال است که پدر انجمن ادبی اندیشه و شریف در شیروان بوده و هست و بیش از نیم قرن است که شاگردان موفق و صاحب نام و کتاب را به جامعه فرهنگی ایران تقدیم کرده است.
اشعار او در بیش از ۱۰ کتاب مجموعه شعر طی سالهای ۱۳۴۷ تا ۱۳۸۲ در کنار شعر شاعران دیگر منتشر شده است و در برخی محافل ادبی خوانده میشود حتی بی حضور استاد.
گزیده ی اشعار از بین انبوه سروده های استاد در قالب های نو، غزل و رباعی در سه جلد کتاب به نام های عطش سبز شدن )سال ۱۳۷۵) و عطری به رنگ سرخ گل ناز )سال ۱۳۸۷) و باید به گل مجال تنفس داد )سال ۱۳۸۷) تقدیم به جامعه شعر و ادب ایران شده است
